Έφη Σκλήρη (1953-1988)

Στις 10 Νοεμβρίου 1988 πέθανε πρόωρα μετά από μακρά ασθένεια η Έφη Σκλήρη.

Από τις αρχές της δεκαετίας του '70, φοιτήτρια της Ιατρικής στη Χαϊδελβέργη, η Έφη Σκλήρη στρατεύθηκε στον αντιδικτατορικό αγώνα και στο οργανωμένο αριστερό και συνδικαλιστικό κίνημα. Από την εποχή αυτή μέχρι τον πρόωρο θάνατο της οι άξονες αυτοί της ενεργής της στράτευσης παρέμειναν σταθεροί και η χαρισματική της προσωπικότητα σημάδεψε μια σειρά δραστηριότητες στις οποίες, ως αριστερή και ως ψυχίατρος πλέον είχε αφοσιωθεί.

Η πολύπλευρη θεωρητική, πολιτική και συνδικαλιστική δράση της Έφης Σκλήρη, που αγκάλιαζε μια σειρά δραστηριότητες από το περιοδικό «Τετράδια Ψυχιατρικής», μέχρι τη δουλειά μέσα στα ψυχιατρεία, τη συνδικαλιστική δράση της στο Δ.Σ. της ΕΙΝΑΠ, όπου συμμετείχε ως εκπρόσωπος των Αριστερών Συσπειρώσεων, την εναλλακτική πληροφόρηση για τη ραδιενέργεια και μια σειρά άλλα ζητήματα είναι αδύναμο να χωρέσει στα πλαίσια ενός σημειώματος με αφορμή το θάνατο της. Γιατί, όσοι είχαν την τύχη να τη γνωρίσουν, αισθάνονται ότι είναι άδικο η ζωντανή εικόνα που κρατάνε στη θύμηση τους από την ίδια, το δικό της ιδιαίτερο τρόπο να αφοσιώνεται σε κάθε τι που καταπιανότανε και τη δικιά της σκέψη και δράση, να συρρικνώνεται σε μια απλή απαρίθμηση ιδιοτήτων και χαρακτηριστικών.

Ο πρόωρος θάνατος της Έφης Σκλήρη στέρησε το αριστερό κίνημα στην Ελλάδα από μια χαρισματική φυσιογνωμία που το μέγεθος της προσφοράς της είχε μόλις αρχίσει να διαγράφεται και που η ακτινοβολία της δεν είχε προλάβει να ξεδιπλωθεί.

Οι αναγνώστες των θέσεων γνωρίζουν την Έφη Σκλήρη από τη μετάφραση του άρθρου του S. Giudicelli «H έννοια της αλλοτρίωσης, από τη θεωρία στην καθημερινή πρακτική» στο τεύχος 6, Γενάρης Μάρτης 1984, άρθρο το οποίο η ίδια είχε επιλέξει και προτείνει για να συμπεριληφθεί στο αφιέρωμα του περιοδικού μας για τον Μαρξ.

Η συντρόφισσα Έφη Σκλήρη θα μείνει ζωντανή στη μνήμη μας.